Privacy, generatie aanduiding en verder verwijderde familie


Privacy

Voor akten van de Nederlandse Burgerlijke Stand geldt, dat deze na een bepaalde periode overgebracht worden van de gemeente naar het archief dat ze in de regel direct openbaar maakt. Dit gebeurt na bepaalde, wettelijk bepaalde, termijnen:

  • geboorteakten     - 100 jaar na geboorte
  • huwelijksakten    -   75 jaar na huwelijk
  • overlijdensakten  -   50 jaar na overlijden

Deze termijn staan in het Nederlandse Burgerlijk Wetboek.

Voor het verwerken en publiceren van gegevens van levende personen dient de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) gevolgd te worden. Deze wet gaat over de bescherming van levende personen, er geldt dus "kort door de bocht" dat overledenen geen privacy hebben.

De openbaarheidstermijnen van de Nederlandse Burgerlijke Stand volgen niet uit de privacy wetgeving en voor het publiceren van gegevens van overleden personen hoeven zij niet meer dan 100 jaar geleden te zijn geboren.
Het is onder de AVG toegestaan om de gegevens van levende personen aan een benoembare groep familieleden, kennissen of vrienden te tonen.


Benamingen generaties

 
Hoeveel van welke voorouders heb je en hoe spreek je ze aan

(met "U" natuurlijk)

Met Betovergrootouder houdt het bij de meeste van ons wel op met de benaming van de generaties, maar zoals je hierboven ziet kunnen we nog verder door, .Met volgens dit systeem de toevoeging van achtereenvolgens: aarts, opper en hoog kom je uit bij de 513e generatie en dat levert dan op: Hoogopperaartsvooredelstamoudbetovergrootouder. Wij gaan bij lange niet zover komen
NB Het voorvoegsel 'bet' in betovergrootmoeder en betovergrootvader betekent beter, meer.


Sinds 2020 weet iedereen wel wat exponentiële groei betekent en wanneer je naar bovenstaande tabel kijkt, zie je het voor je ogen gebeuren.
Met name aan de Vermeulenkant kunnen we veel generaties via de vrouwelijke lijn terugvolgen. Voor nu ben ik met generatie 13 gestopt
Maar hoe verder we komen hoe interessanter de mensen. Van de gewone werker op het land werd niets vastgelegd maar wel van de mensen op wat belangrijke posities en de familie woonde daar in de buurt van de postkoets-snelweg van de Verenigde Nederlanden naar de rest van de wereld en met een Herberg in het mooie Strijen.
De exponentiële groei in gedachte brengt ons weer met beide voeten op de vloer; tegenover die ene leuke vondst staan er misschien wel een paar duizend tegenover om ons nederig te houden. Aan de andere kant is die voorouder met een"vlekje"ook zo weer weg te poetsen.
En dan nog, dit is wat er in de archieven is opgetekend, naast vergissingen zijn er waarschijnlijk in iedere lijn wel met opzet genoteerde fouten bewaard gebleven.


Consanguïniteit- Bloedbanden

Met behulp van onderstaande "kaart" kun je nagaan hoe je de familiaire relatie tot een ander lid van de familie noemt.
Ben je van een opvolgende generaties dan ben 1x verwijderd (removed); gaat het om nog een generatie verder: 2x verwijderd.
Als vertrek punt neem je de gemeenschappelijke voorouder en jullie beide relatie daarmee in de gekleurde balken.
NB
In Nederland maken we de verwarring nog groter door ook de kinderen van onze broers en zussen neven en nichten te noemen.

Als het klinkt als een T is het een T en geen D of DT

Ongetwijfeld zitten er de nodige spelfouten in dit werk. In feite is het ook nog maar een "eerste versie" die nog gecorrigeerd moet worden.
Maar voor een deel zijn deze fouten bewust gemaakt bij het overnemen van de tekst uit de akten.
Het Nederlands in de voorgaande eeuwen was, zo blijkt, simpeler; klinkt het als een T, dan is het een T en geen D of DT.
Hetzelfde geldt voor de G: klinkt het als een G; dan is het een G en geen CH. En woonen schreef je met een dubbele OO bijvoorbeeld.
Dat je AA vroeger schreef als AE kan ik me zelfs nog van school herinneren als opmerking. Blijkbaer was dat toen nog niet zo heel lang geleden veranderd. Vanaf 1800 / 1811 zie je dat wanneer het klinkt als een T het ook wel eens een D kan zijn in de geschreven taal. Men is niet meer out, maar oud. Dit is niet wetenschappelijk onderbouwd, maar een gewone observatie gedaan tijdens het lezen van de vele akten.