Gezicht op de Beurs, aan de Kolk-Westnieuwland, vanaf de Rijstuin

Stadsarchief Rotterdam, NL-RtSA_4080_IV-8-3-01 Pubc Domain

Er was een Doopbooek van de kerk, een verzamel-doopboek van de Nederduits Gereformeerde kerken waaruit onderstaande akten lijken te  komen en en zijn indexen (per jaar op voornaam kind)

Doopboek Rotterdam 1810

Twee en een halve week voordat Cornelia Brakkee trouwt met Nicolaas Magito, overlijdt haar vader, vijftig jaar oud.

De naam Brakkee of Brakké of Braqué

De naam Brakkee komt niet  veel voor. Het gaat om tientallen families in Nederland en de VS.In Rotterdam zijn maar 5 adressen bekend waar een Brakkee woont.Tot in de elfde eeuw kunnen we de naam Brakkee vinden. Dat de link met Cornelia Brakqué niet te vinden is, lijkt te komen omdat er bij inschrijving in het geboorteregister gekozen is voor de Franse versie van haar achternaam. Bewust of een foutje?

De rechtbank blijkt zich over de naam Brakké van vader Hendrik gebogen te hebben;
Bij vonnis van de arrondissement Rechtbank alhier, gewezen 18 juni 1846/ geboekt in de geboorte registers den 7 juli 1846:
B 174 Nr 1662 0 in neven staande akte bevolen voortaan de vaderlijke geslachtsnaam te schrijven: Brakkee in plaats van Brakké

We kunnen er wel vanuit gaan dat de rechter ook niet akkoord zou zijn gegaan met Brakqué. Dus noemen we Cornelia: Brakkee om verder te kunnen met het onderzoek naar die voorouders tot in de elfde eeuw. Zo staat ze ook ingeschreven in het Doop-, het Trouwboek en het overlijdensregister

Wat opvalt is dat de huidige generaties Brakkee's  muzikaal aangelegd lijken te zijn en dat er Brakkee's zijn die beeldende kunstenaars zijn / creatieve vakken hebben. NB Cornelia's vader Hendrik maakte geen muzikale carrière; hij was Kamerbehanger.

Kerkelijke inzegening

Het gezin van Nicolaas Magito en Cornelia Brakkee

Met Nicolaas Magito komt er een einde aan het brood verdienen als koorddanser of Beeldend kunstenaar.
In de dertigerjaren van de negentiende eeuw werkte Nicolaas als schrijnwerkersknegt, een ambachtelijk (sier)meubelmaker,  daarna kiest hij voor iets anders. Hij woonde op een plek waar hij schepen de gaven in en uit zag varen. Misschien dronk hij een glas met zeelui die hem vertelde over de mooie bestemmingen die ze hebben gezien en andere mogelijke voordelen van varend bestaan

Boerengat met aan de overzijde ’s Lands werf. Op de voorgrond rechts een stuk van het Bosland aan de noordoostzijde van het Boerengat van waaraf de tekenaar gewerkt heeft.
Op de achtergrond een aantal molens en uiterst links de toren van de Laurenskerk, G Groenewegen, Stadsarchief Rotterdam, auteursrechten vrij

Nicolaas Magito bleek ,evenals de voorouder van de Mullers kant: Johannes ( Johan) Muller uit 1796 pokdalig te zijn. Beide voorvaders woonden begin negentiende eeuw, niet ver van elkaar vandaan in de Havenstad Rotterdam en daar heerste in die periode Pokken.

Na zijn tijd bij de Marine gaat Nicolaas aan de slag als Timmerman.

Overlijdensakte Rotterdam
Cornelia Brakkee, onze oudmoeder overlijdt november 1859 op negenenveertig jarige leeftijd

De Kruiskade uit het westen. Diergaarde
Stadsarchief Rotterdam, J Dot, 1932
vrij van auteursrechten NL-RtSA_4080_1969-2322-01

Het  huwelijk met Helena Borstlap lijkt alles behalve succesvol geweest. Tijdens het huwelijk met Nicolaas werkte zij als keukenmeid.
Na zijn vertrek in 1868 staat zij geregistreerd op een adres voor alleenstaanden (Haringvliet) waar zij ook woonde als dienstbode en na het overlijden van Nicolaas wordt zij geregistreerd als de weduwe N Magito. Zij woont enige tijd op de Oude Dijk bij haar zus die eveneens weduwe is. Uiteindelijk overlijdt zij op de Oude Dijk in Kralingen.

Mogelijk is Helena Borstlap, de door onze oudvader verlaten vrouw, uiteindelijk terechtgekomen in het Gereformeerde Oude Vrouwenhuis.
Dit huis verhuisde rond die tijd van de Hoogstraat naar de Oudedijk.
Het Oude Vrouwenhuis werd bestuurd door regenten en de dagelijkse leiding lag bij de huismoeder. Volgens het reglement uit 1572 hadden de vrouwen recht op één maaltijd per dag met vis of vlees. De vrouwen werden geacht acht pond vlas per jaar te spinnen en de helft van hun inkomsten "buyten te spinnen van de guede lieden winnen zullen, tot proffyt van ´t voorseide huys inbrengen sonder bedroch". Om de orde te bewaren mochten de vrouwen niet kibbelen en kijven tegen de huismoeder en tegen elkaar en moesten ze de regenten gehoorzamen. Het Oude Vrouwenhuis bood plaats aan zes proveniers; zij kochten zich in en betaalden een jaarlijks bijdrage, de zeventien gebeneficiëerden betaalden eenmalig een inkoopsom. De vrouwen werden geacht bij hun overlijden hun vermogen na te laten aan de stichting.

Overlijdensakte Rotterdam 1871

1899, De Korte Hoogstraat omstreeks 1860. Links het Schielandshuis en op
de achtergrond in het midden, het ziekenhuis op de Coolsingel.

Stadsarchief Rotterdam  NL-RtSA_4080_1971-263-01 Vrij van auteursrechten

Het Coolsingelziekenhuis was bij oplevering in 1848 het modernste ziekenhuis van Europa. Het wit gepleisterde gebouw, vier verdiepingen hoog en 85 meter lang, viel goed op tussen de voornamelijk kleine bakstenen gebouwen. Het stond op de hoek van de Coolsingel en de Van Oldenbarneveldtstraat op de plek waar het stond, vind je nu boekhandel Donner in het oude ABN-AMRO gebouw en het nieuwe Forum Rotterdam. De directeur-geneesheer
Dr Molenwater, was drie jaar voor de voltooiing van het ziekenhuis benoemd en kon nog een duidelijk stempel op het inwendige van het gebouw drukken.

Er is uitgebreid gebruik van gemaakt van de in die tijd nieuwste technische energiebron: stoom. Er waren zelfs door stoom aangedreven liften. Stoom werd gebruikt voor het koken in keuken en in de apotheek, het wassen en drogen in de wasserij en voor de baden. Stoom ook voor het pompen van water naar het ziekenhuis, zodat er volop water is en zelfs de privaten waterspoeling hebben. Tenslotte wordt de stoom gebruikt voor het kunstmatig ventileren van de gebouwen met behulp van gewone of verwarmde lucht !

De medische en verpleegkundige verzorging van de patiënten was in deze periode van verpaupering over het algemeen ver beneden peil. In Rotterdam is de situatie in het Coolsingel Ziekenhuis geheel anders.
Het ziekenhuis behandelde toen al  zieken van elke rang of stand  en beschouwde ongelukkige of hulpbehoevende medemensen niet als kostbare en hinderlijke lastposten. De stad Rotterdam had een Reglement van geneeskundig toevoorzigt voor de stad Rotterdam, met een bereikbaarheidsregeling voor bijvoorbeeld Vroedvrouwen
Het ziekenhuis had lange gangen aan de achterzijde met vertrekken aan de Coolsingelkant. Vrouwen lagen in het rechterdeel van het gebouw, de mannen in het linkerdeel. De dienstruimten bevonden zich in het souterrain. Het aantal patiënten dat kon worden opgenomen was driehonderd en bij epidemieën vierhonderd. Alleen betalende patiënten waren verzekerd van een bed. Het ziekenhuis bleek spoedig te klein.
Om dit op te vangen werden diverse hulpziekenhuizen in Rotterdam gebouwd. In 1888 werd Coolsingelziekenhuis uitgebreid op het terrein achter het ziekenhuis met vier paviljoens waarin 500 patiënten worden verpleegd.

De Rotte uit het noordoosten, vanaf de Noorderbru. Simon v Reyn Snoeck, 1859

Stadsarchief Rotterdam Vrij van rechten NL-RtSA_4080_VIII-62-01