Voor 1811 heette je zoals je genoemd werd. Je stond bekend in jouw dorp of stad met een voornaam, je vadersnaam en vaak ook al met een achternaam. Bijnamen zijn van alle tijden; ook onze voorouders hadden soms een bijnaam. Die kreeg je tegen wil en dank vanuit de omgeving. Het kwam voor dat niemand je meer bij je geboortenaam noemde en dat de bijnaam de oorspronkelijke achternaam verving.
Dat is was wat met Anthoine Magito uit Ardres gebeurde.
In Ardres stond hij om een of andere reden bekend als
de Engelsman, L'Anglais.
In de boeken van de kerk kwam Langlois te staan en dat gebeurde ook met zijn in Amsterdam geboren en in de Franse Kapel gedoopte kinderen
Dat " Magitot dit Langlois" heeft mogelijk meegespeeld in de verhuizing naar Nederland. De omgeving van het dorp Ardres was in die tijd frontlinie en Engelsen niet echt populair.
Staadsarchief Amsterdam Gezicht op de Oude Waalen Kerk tot Amsterdam Publiek Domein
Kijkend naar de administratieve puinhoop die de voorouders er, met hulp van pastores en gemeenteambtenaren van gemaakt hebben,
was er inderdaad een man als Napoleon nodig om orde op zaken te stellen.
Had dat niet jaren eerder moeten gebeuren?
Ja administratief wel, maar de reconstructie van een familie als de Magito's had dan niet zoveel voldoening opgeleverd voor het nageslacht dat van puzzelen houdt.
Eerder gepubliceerd op 1 maart 2022 om 15:28
Reactie plaatsen
Reacties